رضا خزایی 
خودباوری افراطی برای قهرمانی
تا وقتی که باورهای درست را در ذهن و زندگی‌ات نسازی، هیچ امکانات و تجهیزات و مربی و والدین و پول و حمایت و مکمل و تغذیه و استعدادی، تو را موفق و قهرمان نخواهد کرد.
این مهمترین قانون موفقیت و قهرمانی است که اگر باور نکنی، هیچ کس تو را باور نخواهد کرد، حتی رسیدن به هدف.
من ارزشمند و لایق هستم و توانایی این را دارم که به هر خواسته‌ای که بخواهم، میتوانم برسم پس با تمام وجودم از شرایط موجود استفاده می‌کنم و به تلاشم ادامه می‌دهم.
| احساس |
| تلاش |
| تمرکز |
| انرژی و انگیزه بالا |
| موفقیت و نتیجه |
- احساس:
باورهایی درست و تقویت کننده هستند که به شما احساسِ درونی درست و پایداری می‌دهند. حتی اگر گاهی اوقات نیز شکست بخورید یا اینکه بقیه با شما مخالفت کنند اما شما به توانمندیها و استعدادهای درونی خودتان باور دارید و نسبت به آن احساس عالی دارید. - تلاش:
باوری که منجر به تلاشِ سخت و فداکارانه نشود یعنی یک توهم است و هنوز باور نیست. باوری که باعث نشود که شما تلاشِ با کیفیت‌تری انجام ندهید یک باور محدود کننده و ضعیف کننده است. معیار داشتن باور، تلاش بیشتر و باکیفیت‌تر است. - تمرکز:
وقتی که شما به خودتان باور دارید که می‌توانید، پس تمام تمرکزتان را روی خودتان می‌گذارید که می‌توانید. وقتی که تمام تمرکزتان را روی خودتان و شرایط موجود برای رشد و موفقیت خودتان می‌گذارید پس الان فقط فرصت‌ها را می‌بینید و انگار که فرصتهای خوب نیز سراغ شما می‌آید. 
- انرژی و انگیزه بالا:
داشتن باور به خود، منجر به انرژی و انگیزه بالایی می‌شود. به این دلیل باور دارید موفقیت و شکست شما به دست خودِ شما رقم می‌خورد و انتخاب هر کدام از آنها در اختیار شماست. - موفقیت و نتیجه:
باور خوب و درست فقط شما را رشد نمی‌دهد بلکه شما را به نتایج موفقیت‌آمیزی نیز می‌رساند. برخی از ورزشکاران هستند که باور دارند که رشد می‌کنند و واقعا رشد می‌کنند اما نتایجی که می‌خواهند نمی‌رسند، چون رشد کردن را باور دارند اما موفقیت را باور ندارند. هر چند که برای موفقیت و کسب نتیجه ابتدا باید رشد کرد.
یه نکته لازمه عرض کنم: شما در ورزش و رقابت و قهرمانی هستید و موفقیت در ورزش بسیار محدود است. سالانه دهها و صدها نفر پزشک می‌شوند، وکیل و قاضی می‌شوند، مهندس می‌شوند، کارخانه‌دار می‌شوند، ماشین‌ها و گوشی‌های آنچنانی تهیه می‌کنند و موفقیت‌ها و نتایج بزرگی بدست می‌آورند و فضای موفقیت در این حوزه‌ها بازتر است. اما هر چهار سال یکبار المپیک برگزار می‌شود، به تعداد انگشتان دست لژیونر داریم و کلی رقابت سخت و سنگین در ورزش و قهرمانی است که با وجود لیاقت و شایستگی خیلی از ورزشکاران اما به موفقیت و نتایجی که می‌خواهند نمی‌رسند.
یه نکته لازمه عرض کنم: شما در ورزش و رقابت و قهرمانی هستید و موفقیت در ورزش بسیار محدود است. سالانه دهها و صدها نفر پزشک می‌شوند، وکیل و قاضی می‌شوند، مهندس می‌شوند، کارخانه‌دار می‌شوند، ماشین‌ها و گوشی‌های آنچنانی تهیه می‌کنند و موفقیت‌ها و نتایج بزرگی بدست می‌آورند و فضای موفقیت در این حوزه‌ها بازتر است. اما هر چهار سال یکبار المپیک برگزار می‌شود، به تعداد انگشتان دست لژیونر داریم و کلی رقابت سخت و سنگین در ورزش و قهرمانی است که با وجود لیاقت و شایستگی خیلی از ورزشکاران اما به موفقیت و نتایجی که می‌خواهند نمی‌رسند.
نکته من اینجاست که:
تا جاییکه می‌توانید نسبت به خودتان خودباوری افراطی داشته باشید و در جهت آن تلاش و زندگی کنید.
چند نکته مهم راجب خودباوری:
- گاهی اوقات هست که شما نمی‌دانید چه توانمندیها و استعدادهایی دارید اما باور دارید که می‌توانید، پس با همان باور که "من میتوانم" تمرین می‌کنید.
- باور فقط به این ختم نمی‌شود که توانایی‌تان را ببینید یا کسی آن را به شما بگوید. گاهی اوقات برخی تواناییهای درونی هستند که فقط از آن استفاده می‌کنید و اصلا نمی‌توانید آن را برای کسی تعریف کنید.
انواع باور:
| ما دو نوع باور داریم: |
| اول) باورهای منفی و مخرب و محدود کننده |
| دوم) باورهای مثبت و قوی کننده و سازنده |
|---|
اول) باورهای منفی و مخرب و محدود کننده:
باورهایی هستند که اجازه نمی‌دهند شما از تمام توان‌تان در تمرین و مسابقه استفاده کنید. این باورهای مخرب و ضعیف کننده همان افکاری هستند که شماها بارها و بارها، و سالهایِ سال به شکلها و نشانه‌های مختلفی در ذهن و زندگی‌تان تکرار کردید.
این باورها چگونه ساخته شده‌اند؟
مثلاٌ توی باشگاه یا فضای مجازی یا تلویزیون با یک قهرمان صحبت می‌کنند و از آنها می‌پرسند:
چه عناوینی بدست آورده‌اید؟ آنها نیز از عناوین و افتخاراتشان می‌گویند.
بعد می‌پرسند: چه جوایز و پاداش‌هایی دریافت کرده‌اید؟ یا زندگی‌تان چگونه است؟
جواب آنها اینست که: توی این مملکت که به ورزشکار نمی‌رسند، من باید دست‌فروشی کنم تا خرجم را در بیاورم، من خیلی سختی می‌کشم و اصلا درآمدی ندارم، آینده‌ای ندارم، شغلی ندارم و ...
این جوابهایی که با احساس بیان می‌شود و شما با احساس به آن گوش می‌دهید خیلی راحت به باور تبدیل می‌شود. حالا شاید بپرسید که: خب چه اتفاقی می‌افتد؟
شما یا ورزش قهرمانی را انجام نمی‌دهید،
یا با عدم اشتیاق بالا و اراده ناکافی انجام می‌دهید
و یا اینکه با تمام وجود تلاش می‌کنید و رشد می‌کنید اما این باور در ناخودآگاه شما پرورش می‌یابد که من حتی اگر قهرمان شوم باز هم چیزی عاید من نخواهد شد و کلاٌ این مملکت به ورزش و ورزشکار نمی‌رسد.
من میتوانم صدها باور مخرب دیگر به این شکل به شما بگویم که این باورهای سمی و منفی در بین قهرمانان ملی ما نیز می‌باشد و برای همین است که خیلی از قهرمانان ما دوران قهرمانی کوتاهی دارند.
باور مخرب دیگه: ورزشکار باید از سنین خردسالی و نونهالی استعداد ذاتی داشته باشد تا قهرمان شود.
این باور سمی، هم به کسانی که به ظاهر استعداد دارند آسیب می‌رساند و هم به کسانی که استعداد ندارند.
کسی که استعداد دارد، فکر می‌کند که استعداد ذاتی بصورت اتوماتیک او را قهرمان می‌کند. در حالیکه بارها و بارها در ورزش حرفه‌ای دیده‌ایم که استعداد ورزشکاران در سنین متفاوتی کشف، شکوفا و بروز داده می‌شود.
کسی که استعداد ذاتی ندارد، فکر می‌کند و باور می‌کند که هر چقدر هم تمرین و تلاش کند فایده‌ای ندارد چون استعداد ندارد. در حالیکه این ورزشکار آماده می‌شود و از دید خیلی از مربیان و ورزشکارانِ دیگر، توانمندیهای بالایی دارد اما خودش، خودش را باور ندارد و اینجا برگردید به چند جمله اول این مقاله.
دوم) باورهای مثبت و قوی کننده و سازنده:
باورهایی هستند که طبق معیاریهایی که در بالا برای باور تعریف کردیم به شما کمک می‌کنند. متاسفانه در کشور ما ورزشکاران و قهرمانانی که از نظر مالی تامین باشند به دلایل مختلفی آن را خیلی ابراز نمی‌کنند اما کسانی که تامین نباشند خیلی راحت و بی‌پرده ابراز می‌کنند. برای همین است که باور اکثریت جامعه اعم از والدینِ ورزشکاران و خود ورزشکاران اینست که ورزش و قهرمانی شغل محسوب نمی‌شود.
چه باوری خوب و درست است؟
- باوری خوب و درست است که شما را وادار می‌کند که بیشتر و با کیفیت‌تر تلاش کنید
- باوری که به شما احساس بهتر و البته پایدارتری برای ادامه کار می‌دهد
- باوری که به شما تمرکزی می‌دهد که فقط روی خودتان شرایط موجودِ مربوط به خودتان متمرکز باشید
- باوری که به شما قدرت و انرژی می‌دهد
- باوری که به خودِ شما اختصاص دارد و شما به آن باور تسلط و آگاهی بالایی دارید
باورها از کجا آمده‌اند؟
باور تفسیر و تعریف ذهنی ما از خودمان، شرایط و اتفاقات موجود در دنیای اطرافمان است
✅ تفسیر و تعریف من از تلاش‌هایم ...
✅ تفسیر و تعریف من از والدینم ...
✅ تفسیر و تعریف من از ورزشم ...
✅ تفسیر و تعریف من از آینده‌ام ...
✅ تفسیر و تعریف من از خودم ...
✅ تفسیر و تعریف من از خدا ...
از شما می‌خواهم که برای خودتان زمان بگذارید و اینها را در حد چند خط کوتاه ادامه دهید. این تمرین شماست و شما باید صادقانه و بدون هیچ رودربایستی یا خجالتی یا شعاری و یا تحقیر و سرزنش خودتان بنویسید تا باورهایتان را بهتر و شفاف‌تر بشناسید.
مجموع اینها می‌شوند نظام باورها. وقتی که نظام باورهایتان را بشناسید و یا باورهایتان را در یک مورد خاص بشناسید آن وقت متوجه خواهید که چرا موفق نشدید و به خواسته‌هایی که می‌خواستید، نرسیدید؟ و حالا باید چکار کنید تا به خواسته‌هایتان برسید؟
امیدوارم این مقاله برای شما مفید و موثر بوده باشه از شما می‌خواهم از سایر محتواهای ما که تکمیل کننده هم هستند استفاده کنید.
رضا خزایی هستم مربی خصوصی آمادگی ذهنی برای قهرمانان.
در پناه الله یکتا همیشه بیشتر و بهتر از خودمان باشیم.
اگر نظر یا نکته ای هست بنویسید
ایمیل شما نمایش داده نمی‌شود