من از همه بدشانس ترم

همه ما فکر می کنیم مربی ما و آموزش دهنده ما فقط کسانی هستند که با آنها در ارتباط هستیم و آنها را می بینیم و برای آنها مهم هستیم. مثل مربی، والدین، خانواده و اطرافیان، کتاب، فیلم یا صوت آموزشی، مسابقه و چالش.

این افراد و شرایط مربیان خوبی هستند و ما برای آنها مهم هستیم اما ما مربیان و آموزش دهنده های بسیار قویتری نیز داریم که بدون اینکه خودمان خبر داشته باشیم و نسبت به آن آگاه باشیم، خیلی بیشتر به فکر ما هستند و شاید پیشرفت ما برای آنها خیلی مهم تر و حیاتی تر باشه.

آن مربی ارزشمند طبیعتِ دنیاست یا قوانین دنیاست.

وقتی که ما می خواهیم به یک خواسته ای برسیم یا هدفی را تعیین می کنیم که به آن برسیم اطرافیان و شرایطِ ظاهری می خواهند که هر چه سریعتر و راحت تر به آن برسیم یا حتی می خواهند که آن را تقدیم ما کنند بدون آنکه لیاقت رسیدن به آن را ساخته باشیم.

اما طبیعت و قوانین دنیا این چنین نیست. قوانین دنیا ما را مورد آزمایشاتی قرار می دهد که هیچ وقت والدین و مربی چنین کاری نخواهند کرد یعنی طاقت و توانایی گرفتن چنین آزمایشات و امتحان هایی را از ما ندارند.

طبیعت و قوانین دنیا به هر شکلی ما را مورد آزمایش و امتحانات مختلفی قرار می دهد که هیچ کس نمی تواند چنین آزمایشاتی از ما بگیرد.

• طبیعت و قوانین دنیا ما را با شکست مورد آزمایش قرار می دهد تا ما مجبور شویم که خودمان را قویتر کنیم و آماده تر از قبل برگردیم.
• ما را با شرایط سخت و غیرقابل تحمل آزمایش می کند تا ما را وادار کند از انرژی های درونی خود استفاده کنیم و آن را آزاد کنیم.
• ما را با آدم های نامرد و نادرستی آزمایش می کند که قدر آدم های اطراف مان را بیشتر بدانیم و البته بیشتر به خودمان متکی شویم.
• ما را با نقاط ضعف مان آزمایش می کند تا نقاط قوت مان را پیدا کنیم و آن ها را تقویت کنیم که با نقاط قوت بتوانیم نقاط ضعف مان را پوشش دهیم و چه بسا بتوانیم نقاط ضعف را به نقطه قوت تبدیل کنیم.
•  ما را با رقیبان سخت و مسابقات سنگین آزمایش می کند تا با شکست و پیروزی در این رقابت، به تجربیات و آگاهی هایی دست پیدا کنیم که هیچ تمرین و مربی ای نمی تواند این آموزش را به ما بدهد.
• ما را با فقر و کمبود و کاستی هایی امتحان می کند که به ثروتها و فراوانی هایی برسیم که تعجب کنیم که چرا تا حالا آنها را ندیده ایم و هر چه بیشتر بدست می آوریم به فقر خودمان آگاه تر می شویم.
• ما را با موفقیت و پیروزی هایی امتحان می کند تا بدانیم که این موفقیت و پیروزی پایدار نیستند پس برای حفظ و تکرار و افزایش آن بازهم باید بیشتر و بهتر از قبل تلاش کنیم.
  
  
• ما را با آسیب ها و موانعی آزمایش می کند تا هم قدر سلامتی را بدانیم و هم پس بهبود آسیب خیلی قویتر از قبل برگردیم و آن انرژی های نهفته و خفته درونی را آزاد و رها کنیم.
• ما را با تنهایی و تنها شدن امتحان می کند تا به قدرت و انرژی های درونی خودمان متکی شویم و آن را آزاد کنیم و خلاقیت هایی از آن بدست آوریم که هیچ کسی نمی توانست این هدیه را به ما بدهد.

و البته با خیلی موارد دیگر آزمایش می شویم:

• با از دست دادن عزیزان مان
• با کسب موفقیت
• با تلخ و شیرین
• با پایین و بالا شدن
• با حمایت و عدم حمایت
• و ...

آزمایش می شویم.

همه اینها آزمایشات و امتحاناتی هستند که هیچ کتاب و مربی و آموزشی نمی تواند ما را در معرض چنین شرایطی قرار دهند اما متاسفانه خیلی مواقع ما می گوییم بدشانسی، بدبیاری، خوش شانسی و اتفاقی.

همه اینها حساب و کتاب دارند و خداوند بزرگ که نظاره جزء به جزء افکار و خواسته های ماست قوانینی را در این دنیا گذاشته است که هیچ وقت اشتباه نمی کند و به همه چیز آگاه و داناست.

حالا توی کامنت ها برام بنویسید که الان در حال گذراندن چه آزمایش و امتحانی هستی؟ چه طرز فکری نسبت به موفقیت و سربلندی در این آزمایش داری؟

رضا خزایی هستم مربی خصوصی آمادگی ذهنی قهرمانان.