چرا باور قهرمانی در رسیدن به قهرمانی آنقدر مهم است؟

.

 ✅ باور یعنی فکری که بارها و بارها و بارها در ذهن ما تکرار شود.

 ✅ باور یعنی فکری که به شکل ها و نشانه های مختلفی در ذهن ما تکرار شود.

 ✅ باور یعنی فکری که با تمرکز و انرژی تکرار شود.

 ✅ باور یعنی فکری که ما به آن فکر احساس داشته باشیم.

 ✅ باور یعنی فکری که ما را تشویق کند یا ما را مجبور کند که دست به اقدام بزنیم.

اگر این تعاریف را زندگی کنی در رسیدن به اهدافت شک نکن چون "باور" داری.

شما اگه باور قهرمانی نداشته باشید:

چرا باید تمرین کنید؟

چرا باید  آن تمریناتِ سخت و پرفشار را تحمل کنید؟

چرا باید در شرایط شکست و پیروزی، سرسختانه به مسیرتان ادامه دهید؟

چرا باید اصلا به فکر قهرمانی باشید؟

چرا باید از خیلی از موانع و چالش ها عبور کنید؟

اصلا جسمِ شما چرا باید قوی شود و مهارت کسب کند تا شما به قهرمانی برسید؟

این در حالی است که کمتر کسانی هستند که حاضر به انجام چنین کارهایی باشند، و این:

"قدرت باور است، این جادوی باور است"

شما به اندازه ای که خودتان را باور داشته باشید تمرین می کنید و اگر فکر می کنید که تمرین و تلاش تان به اندازه هدف تان نیست، یک نگاهِ عمیق و دقیق به باورهایتان بیندازید.

همه اینها در زیر سایه داشتن یک "باورِ قوی" است. کم ورزشکارانی را ندیده ام و ندیده اید که از لحاظ جسمانی و تکنیکی در سطح بسیار بالایی بودند یا می توانستند که در سطوح بسیار بالایی از قهرمانی قرار بگیرند اما باورشان به اندازه مهارت هایشان رشد نکرده و بنابراین با وجود لیاقتی که داشتند نتوانستند که به اهداف شان برسند. شما تصور کنید که یکی از همین قهرمانانی که داریم خودش را باور نداشت، آیا می توانست به عناوین و افتخارات جهانی و المپیک برسد؟

باور قهرمانی یک مهارت است که می توان آن را ساخت، من توی دوره "باور قهرمانی" این با آموزش هایی که دادم، با تمریناتی که دادم، با تجربیاتی که گفتم این باور را برای ورزشکاران می سازم. چون اعتقاد من و البته نه فقط من بلکه تمام مربیان سطح اول دنیا این است که وقتی که ورزشکاری خودش و توانایی هایش را باور داشته باشد دیگه مهم نیست که پول دارد یا نه، استعداد دارد یا نه، شرایط خانوادگی خوبی دارد یا نه، سطح اجتماعی بالایی دارد یا نه، در هر شرایطی باشد باور قهرمانی می تواند او را قهرمان کند.

این تمرینات و پول و امکانات و مهارت ها و استعداد تو نیست که تو را قهرمان می کند، این باور تو نسبت به خودت است که می تواند تو را قهرمان کند، چون در این شرایط است که استعداد تو شکوفا می شود و مهارت هایت به بالاترین سطح ممکن می رسد و از هر امکانات و شرایطی که داری می تواننی بهترین استفاده را ببری.

اگر در رسیدن به اهدافت تنبلی می کنی،

اگر تحمل تمرینات سخت و پُرفشار را نداری،

اگر در رقابت و مسابقه استرسِ بالایی داری،

اگر از تمام توان و استعدادت استفاده نمی کنی،

و فکر می کنی که باور داری در حالیکه این باورِ تو کاری برای تو انجام نمی دهد، بدان که باور نداری، بلکه "توهم" داری (ببخشید که واضح و رُک گفتم) و اینجا نیاز داری که روی باورهایت بشدت کار کنی. چون وقتی که باور داشته باشی که می توانی، تنبلی نمی کنی، تحمل تمرینات سخت و پرفشار را داری، استرس را می توانی کنترل کنی، از تمام توانت استفاده می کنی و می توانی که استعدادت را کشف و بروز دهی. اما شرط آن اینست که: تعریف باور را زندگی کنی.

با عشق؛ رضا خزایی هستم محقق و روانشناس ورزشی سایت مثبت خود

رضا خزایی کیه؟ 👆👆 کلیک کنید