چرا در مسیر رسیدن به اهدافم تنبلی می کنم؟

.

دلایل زیادی می تواند برای تنبلی کردن در طی کردنِ مسیر رسیدن به اهداف وجود داشته باشد که البته خیلی بهتر می شود که با خودتان به طور عمیق فکر کنید که:

چرا در رسیدن به اهدافم تنبلی می کنم؟

من اینجا چهار دلیل را برای شما باز می کنم تا به شما این آگاهی را بدهم که واقعا چرا در رسیدن به اهداف تان تنبلی می کنید. 

دلیل اول) هنوز روی اهدافت به طور واضح و شفاف کار نکردی:

من با بیش از 2000 هزار نفر از ورزشکاران مشاوره داشتم، و همیشه سوال من از آنها این بوده که: چه هدفی داری؟ می خواهی به کجای ورزش برسی؟

بلااستثنا جواب همه آنها این بوده که: می خواهم قهرمان المپیک شوم یا لژیونر شوم. من هم در جواب می گویم: این هدف واضح و شفاف است اما هدف سال بعدت نیز شفاف هست، هدف ماه بعد نیز شفاف هست، برنامه امروز و این هفته ات نیز شفاف هست؟؟؟

اگر شفاف هست که باید روی شفاف نگه داشتن آن نیز کار کنی. اگر شفاف نیست، باید روی شفاف کردن آن کار کنی.

شما باید همیشه و همیشه در حال شفاف سازیِ اهداف و برنامه ها باشید.

همیشه و همیشه در حال بروزرسانی و مرور اهداف باشید

همیشه و همیشه در حال رشد و گسترش خودتان برای دستیابی به اهداف باشید.

وقتی که این کارها رو با جزئیات انجام دهید دیگه جایی برای تنبلی کردن و به تعویق انداختن کارها نمی ماند.

دلیل دوم) دلیل یا دلایل محکم و چرایی بزرگی برای رسیدن به اهدافت نداری:

حالا که اهدافت را با اصول هدفگذاری که یکی از آنها شفاف سازی کردن اهداف است، مشخص کردی، الان باید دلیل یا دلایلی برای رسیدن به اهدافت داشته باشی که محکم تر و قویتر از هر تنبلی و به تعویق انداختن باشه.

مثلا امروز می خواهی یک تمرین پرقدرت رو انجام بدهی، اما توی تمرین تنبلی می کنی و از زیر کار دَر می روی. در حالیکه تو می خواستی که امسال قهرمان کشور شوی.

حالا از شما می پرسم که: چه دلیل یا دلایلی وجود دارد که تو باید قهرمان کشور شوی؟

اگه دلیل یا دلایلِ تو محکم تر از سختی و فشار تمرینات باشه، پس اون سختی و فشار تمرینی را تحمل می کنی. دلیل می تواند والدینی باشند که تو می خواهی با تمام وجودت برای خوشحال کردن آنها هر نوع سختی و فشاری را تحمل کنی، دلیل می تواند احساس لیاقت و شایستگی باشد که تو در خودت ساختی و می بینی که باید قهرمان کشور شوی و برای همین با تمام وجودت به استقبال هر سختی و فشار تمرینی می روی.

دلیل سوم) روی چگونگیِ رسیدن به اهدافت و مسیر رسیدن به اهدافت کار نمی کنی:

وقتی که دو مرحله قبل را بطور شفاف مشخص کردی، حالا این سوال رو از خودت بپرس که:

برای رسیدن به این هدف، چه شخصیتی را باید در خودم بسازم که لایق این هدف باشم و به خودم اعتماد کنم که می توانم به این هدف برسم؟

چگونه می توانم به این هدف برسم؟

از چه مسیرهایی باید عبور کنم تا به این هدف برسم؟

 نکته مهم:

چگونگی را شما تعیین نمی کنید، هدفتان تعیین می کند.

یعنی تو تعیین نمی کنی که: من می خواهم این دسته کارها را انجام بدهم و این دسته از کارها را انجام ندهم تا به اهدافم برسم. بلکه هدفِ تو تعیین می کند که چه کارهایی را باید انجام دهی، چه کارهایی را نباید انجام دهی، چه کارهایی را باید خیلی بیشتر انجام دهی، با چه کسانی ارتباط داشته باشی، چه سبک زندگی را باید برای خودت بسازی تا بتوانی به من یعنی هدفِ تو برسی.

دلیل چهارم) تنبلی را بیشتر تمرین کردی:

مغز و ذهن ما دائم در حال تمرین کردن هست و سلولهای عصبی و نرون های عصبی مغز ما دائما در حال ساختن مسیرهای عصبی جدید یا تقویت مسیرهای عصبی قدیمی هست. حالا سوال من اینست که: آن زمانی که خواستی تنبلی کنی، و اتفاقا دلایل منطقی هم داشتی که تنبلی کنی:

تو تنبلی را تمرین کردی یا تلاش برای رسیدن به برنامه و اهدافت؟؟؟

در آن زمانی که واقعا می خواهی دست از کار و فشار و تمرین و سختی بکشی، آیا توانستی که دوباره فشار بیاری و ادامه دهی؟ یا دست از فشار و سختی کشیدی؟

دو تا نکته مهم:

نکته اول:

اگر چرایی بزرگ و دلیلِ محکم برای رسیدن به اهدافت داشته باشی، با هر سختی و هر چگونگی و هر مسیر کنار می آیی و از آنها عبور می کنی، چون دلیلِ محکم برای آنها داری.

نکته دوم:

گاهی اوقات شما باید روی چگونگی رسیدن به اهداف و طی کردن مسیر رسیدن به اهداف کار کنید تا چرایی و دلیلِ بزرگ برای دستیابی به اهداف برای شما مشخص تر و واقعی تر و بزرگتر و محکم تر شود.

با عشق؛ رضا خزایی هستم محقق و روانشناس ورزشی سایت مثبت خود

رضا خزایی کیه؟ 👆👆 کلیک کنید