ضربه استرس به ورزشکاران

استرس چگونه به ذهن ورزشکاران ضربه می زند؟

.

استرس، ذهنِ ورزشکار را کنترل می کند و آن را درگیر خودش می کند. اجازه نمی دهد روی کار مهمتر و کاری که می تواند انجام دهد و کاری که باید انجام دهد، تمرکز کند. بلکه ذهنِ ورزشکار را درگیر حواشی و عواملی می کند که اصلا در اختیار ورزشکار نیست یا در توان ورزشکار نیست. برای همین بدترین ضربات را به ذهن و عملکرد و اعتماد به نفس ورزشکار می زند و معمولا منجر به بدترین نتایج می شود. مثلا:

🔴 آیا قوانین مسابقه در اختیار ورزشکار است یا قوانین ثابت هستند؟

🔴 آیا سطحِ کارِ رقیبان در اختیار ورزشکار است یا آنها کارِ خودشان را انجام می دهند؟

🔴 آیا ورزشکار می تواند در روز مسابقه آمادگی جسمانی و تکنیکی اش را یهویی افزایش دهد یا باید با همان چیزی که دارد مسابقه دهد؟

🔴 آیا ورزشکار می تواند طرز فکر مربی یا والدین را تغییر دهد و از آنها بخواهد که آن طور که خودش می خواهد آنها رفتار کنند و فکر کنند؟

هیچ کدام از این عوامل و حواشی نه در اختیار ورزشکار است و نه در توان ورزشکار، اما ذهنی که آموزش ندیده باشد و تمرین نکرده باشد شما را به جاهایی می برد که از موفقیت و قهرمانی و بُردن دور می کند.

"این کار ذهن است تا اگر در مسابقه شکست خوردید خیلی راحت والدین، داور، مربی، قوانین، زمان مسابقه و هر عاملی غیر از خودش را مقصر و مسئول کند". 

البته استرس از ذهن خودِ ورزشکار نشأت می گیرد و در واقعیت به آن اندازه ای که در ذهنِ شما وجود دارد، در واقعیت وجود ندارد. یک مثال برای شما می زنم: شما وارد مهمترین مسابقه زندگی تان می شوید. مثلا آخرین انتخابی تیم ملی، انتخابی المپیک، فینال المپیک یا جهانی، زدن یک ضربه پنالتی، یک سرویس سرنوشت ساز، جابجایی یک رکورد و ... آیا اینها استرس زا هستند یا انگیزاننده؟ جواب درست اینست که:

بستگی به طرز فکر و تفسیر شما از شرایط موجود دارد.

ممکن است یک نفر از این شرایط بترسد چون به این فکر می کند که:

نکنه ببازم، نکنه خراب کنم، اونوقت بقیه چی میگن، آبروم میره، همه رو ناامید می کنم و ... خب مشخص است که این شرایط برای چنین شخصی و چنین طرز فکری استرس زا است.

ممکن است یک نفر دیگر از این شرایط انگیزه بگیرد و به این فکر کند که:

اگر ببرم فیکس تیم ملی می شوم، اگر گُل بزنم تیم مان قهرمان می شود، اگر عملکردِ خودم را به نمایش بذارم قهرمان المپیک میی شوم و ... و این شرایط و این طرز فکر انگیزاننده است.

پس استرس زمانی به ورزشکار ضربه می زند که آن را "استرس زا، تهدید کننده، تخریب کننده و تحقیر کننده" تفسیر کند. همه ورزشکاران در شرایط مختلف دچار استرس می شوند و بعضا دچار استرس های شدیدی می شوند اما اینکه آن را چگونه تفسیر کنند خیلی مهم است. بعضی از ورزشکاران مسابقات حساس یا رقابت با ورزشکاران و تیم های سطح بالا را تهدید کننده و تخریب کننده تفسیر می کنند به طوریکه در زمان مسابقه دست پاچه می شوند و نمی توانند عملکرد و مهارت هایی را که در تمرین داشته اند و به آن مسلط بوده اند را در مسابقه به نمایش بگذارند.

حالا شاید بپرسید خب پس چکار کنیم؟

اول از شما می خواهم که سوالات قبلی را نیز به طور کامل بررسی کنید و همینطور مقالات مربوط به استرس را با دقت مطالعه کنید.

دوم اینکه استرس را کاملا بشناسید و باهاش روبرو شوید. وقتی که جزئیات استرس تان را بشناسید و بشکافید و با آن روبرو شوید می بینید که آن فکری که مدت ها شما را اذیت کرده است، آنقدر بزرگ نیست که شما بترساند و نتوانید یک عملکرد خوب را نمایش بگذارید، شمایی که سالها به سختی تمرین کرده اید و از مهارتها و عملکردها و تجربه های بالایی برخوردار هستید. پس الان چرا باید استرس بر شما غلبه کند؟ چرا باید اون عملکرد و مهارتِ شما توسط خودِ شما نادیده گرفته شود؟ در حالیکه شما می توانید با همان عملکرد و مهارت و البته با داشتن باور و اعتماد به نفس کافی نسبت به اجرای آنها، به سطح بالایی از ورزش برسید.

پس دوستان مبحث استرس را جدی بگیرید و هشداری که می خواهم به شما بدهم اینست که:

شما در حال حاضر و در تمرینات استرسی ندارید اما یک ماه یا یک هفته و یک روز قبل از مسابقه و روز مسابقه به بالاترین حد استرس می رسید و این در حالی است که هیچ گاه به طور جدی کاری برای کنترل و مدیریت آن نکرده اید، پس چه انتظاری دارید که در روز مسابقه ذهن شما به یاری شما بیاید، اتفاقا روز مسابقه ذهن شما علیه شما کار می کند اگر از قبل آن را آموزش نداده باشید.

پس از الان به فکر شبِ مسابقه و روزهای نهاییِ قبل از مسابقه باشید.

 شما می توانید از دوره بی نظیر "راههای کنترل، مدیریت و هدایت استرس" که من اطلاعات دقیق و کاربردی را راجب استرس و اضطراب و افکار منفی در این دوره به کار بردم و شما با همراه شدن با این دوره ارزشمند می توانید ذهن و استرس خودتان را کنترل، مدیریت و هدایت کنید.