اگر به اهدافم نرسم 😐🙄

می ترسم که به اهدافم نرسم، برای همین نمی توانم که از تمام توان و تلاشم در تمرین استفاده کنم؟

.

این استرسی است که ذهن خیلی از ورزشکاران را درگیر کرده و واقعا اجازه نمی دهد که ورزشکار از تمام توان و تلاشش در تمرین و زندگی استفاده کند. اما اینجا می خواهم بگویم که:

بستگی به طرز فکر و ذهنیت شما از شرایط موجود دارد.

اگر ورزش و قهرمانی را تنها راه موفقیت بدانید، اگر برای هر عواقبی آماده باشید، اگر متعهد باشید، اگر دلیل یا دلایل محکمی برای قهرمانی و دستیابی به اهداف تان داشته باشید آن وقت است که:

این ترس ها انگیزه ای می شوند که شما از تمام توان تان استفاده کنید.

کارِ یک ورزشکار خیلی سخت است، یا بهتر است بگویم که خیلی خیلی خیلی سخت است. چون کسی که می خواهد ثروتمند شود در 20 یا 30 یا 50 یا حتی 60 سالگی هم می تواند ثروتمند شود یا به او ارث و میراثی برسد که ثروتمند شود، کسی می خواهد تحصیلات بالایی داشته باشد می تواند از سن 6 سالگی شروع کند و تا 60 سالگی و بالاتر از آن ادامه دهد و اتفاقا مورد حمایت جامعه و خانواده نیز قرار می گیرد.

اما کسی که می خواهد "قهرمان المپیک یا جهان" شود یا کسی که می خواهد "لژیونرِ موفق" شود (چون الان دیگه لژیونر ناموفق هم داریم) یه جورایی انگار خودش تنهاست و خودش به تنهایی باید از تمام ظرفیتِ خودش استفاده کند تا "قهرمان المپیک یا لژیونر موفق" شود. اما یادتان باشد که کسی که قهرمان المپیک یا لژیونر می شود از لحاظ افتخار و اعتبار و ارزش به هیچ وجه با حوزه های دیگه قابل مقایسه نیست. این را می توانید از نمونه هایی که داریم ببینید. علی دایی، علی کریمی، مهدی طارمی، حسن یزدانی، هادی ساعی، رسول خادم، علیرضا دبیر، حمید سوریان، سردار آزمون، علیرضا جهانبخش، کامران قاسمپور و البته خیلی از ورزشکاران رشته های رزمی که در مسابقات رینگی یا داخل قفس یا در سازمانهای بزرگ جهانی مبارزه می کنند.

یکی دیگه از سختی های ورزشکاران اینست که ورزشکاران برای رسیدن به این به قهرمانی زمانِ کمی هم در اختیار دارند (حدود بین 18 تا 35 سالگی) اما باید از حداکثر توان شان استفاده کنند.

حالا با این ترسِ نرسیدن و رقابت سنگین و سخت چکار کنم؟

 این موضوع رو برای خودتان مشخص کنید که:

به کجای ورزش می خواهید برسید؟

آیا با این افکار و احساسات و رفتار و اقداماتی که داری انجام می دهی، لیاقت و شایستگی رسیدن به آنجا را داری؟

اگر نداری یکی از این دو تا کار را انجام بده:

1. یا فعلا سطحِ بزرگیِ اهدافت را پایین تر بیاور.

2. یا لیاقت و شایستگی خودت را بالاتر ببر.

این ترس را خیلی از ورزشکاران دارند برای همین نمی توانند یا نمی خواهند که از تمام توان و تلاش شان استفاده کنند و تا زمانی که شما از تمام توان تان استفاده نکنید نمی توانید که به اهداف تان برسید. شما در نهایت به آن چیزی می رسید که به آن باور دارید.

اگر باور دارید که نمی توانید که به اهداف تان برسید، خب قطعا نمی توانید.

اگر باور دارید که می توانید که به اهداف تان برسید، خب قطعا می توانید.

برای همین شما به اندازه باورهایتان تمرین و تلاشِ با کیفیت می کنید. اگر واقعا باور داشته باشید که می توانید پس تلاش زیاد و با کیفیتی را به کار می برید تا به اهداف تان برسید. کمتر از سختی مسیر می ترسید، هر چقدر مسیر سخت تر باشه شما هم سخت تر می شوید چون باور دارید که به هدف تان می رسید. 

نکته بعدی اینه که اگر شما به هدف تان نرسید در عوض خیلی رشد کرده اید و به یک ورزشکار و انسان متفاوت تر از قبل تبدیل شده اید. امیدوارم که این مسئله را به خوبی متوجه شوید. من چندین سال است که در حوزه ای ناآشنا در فضای اینترنت و مجازی مشغول بحث روانشناسی ورزشی هستم که تقریبا هیچ سایت و پیج اینستاگرامی به اندازه ما فعالیت ندارد. من اگر به موفقیت و درآمدِ مد نظرم نرسم آنچنانی نگران و ناامید نیستم، چون به رشد فوق العاده ای رسیده ام که اصلا قابل مقایسه با گذشته خودم نیست. اگر شما امسال یا توی این چند ساله برای پوشیدن پیراهن تیم ملی تلاش خیلی زیادی کرده باشید اما به آن نرسیده باشید در عوض به یک رشد و پیشرفت بالایی رسیدید که مطمئنن یا سال بعد می توانید به این هدف برسید یا بعدها می توانید یک مربی فوق العاده شوید.

با عشق؛ رضا خزایی هستم مشاور روانشناسی ورزشی سایت مثبت خود

رضا خزایی کیه؟ 👆👆 کلیک کنید