چطوری استرسم را کنترل کنم؟

.

می خواهید که بهترین راههای کنترل استرس رو بهتون بگم؟ پس به این موارد به خوبی دقت کنید.

اولین راه کنترل استرس "پذیرش استرس" است:

ورزشکاران چون استرس را نمی پذیرند و اصلا قبول ندارند که باید یک استرس و فشاری را تحمل کنند و اصلا باور ندارند که شرایط و مسئولیت مسابقه و رقابت و انتخابی با تمرینات باشگاه کاملا متفاوت است. برای همین نه تنها استرس بیشتری را متحمل می شوند بلکه بر فشار آن نیز می افزایند. پس با آن به مبارزه می پردازد و از پذیرش آن صرفنظر می کنند. اما اینجا استرس هم بیکار نمی نشیند یعنی منابع استرس و آن چیزی که باعث استرس شما می شود دائم در ذهن و مغز شما از استرس صحبت می کند و او هم با شما مبارزه می کند و می خواهد شما را وادار کند که استرس دارید. اما این مقاومت و مبارزه از جانب شما استرس را بیشتر و قویتر می کند و همانطوری که در سوالات قبلی هم اشاره کردم:

با هر چیزی که مبارزه کنید، قویتر می شود.

اینجا بهترین کار اینست که استرس را بپذیرید. و راه درست هم همین است که استرس را بپذیرید. شما اگه از قهرمانان جهان و المپیک هم بپرسید که توی مسابقات استرس دارم، به هیچ وجه آن را رد نمی کنند. پس آنها نیز استرس را پذیرفتند و زمانی که استرس را بپذیرید می توانید وارد راه حل دوم شوید.

راه دوم برای کنترل استرس "شناختن و روبرو شدن با منبع استرس" است:

حالا من استرس را پذیرفتم. یک لحظه با خودتان فکر کنید که:

چرا استرس دارم؟ و چه چیزی یا چه عاملی یا چه افکاری باعث استرسِ من شده است؟

آیا منطقی هستند؟

آیا به من کمکی می کنند؟

خواهش می کنم به این سوالات با دقت پاسخ دهید. اصلا به سادگی از این سوالات عبور نکنید. جواب به این سوالات آنقدری ذهن شما را سَبُک می کند که به راحتی بیشتری می توانید ذهن تان را کنترل کنید و حالا می توانید روی کاری که می خواهید انجام دهید و کاری که باید انجام دهید تمرکز کنید.

بیایید با هم به سوالات بالا جواب دهیم:

چرا استرس دارم؟ و چه افکاری باعث استرسِ من شده است؟

چون می ترسم که ببازم و پیش خانواده شرمنده شوم و نتوانم که جواب زحمات آنها را به خوبی بدهم.

حالا به این سوال جواب دهید که: آیا منطقی هستند؟

قطعا منطقی نیستند. مگر اینکه شما در تمرین و سبک زندگی و مسابقه کوتاهی و کم کاری کرده باشید. آنجا جای شرمندگی دارد. اما باختن اصلا جای شرمندگی ندارد. خواهش می کنم که حداقل الان منطقی فکر کنید. اگر شما در تمرینات فشاری که باید بیاورید را نمی آورید، اگر سبک زندگی درستی را ندارید که بتوانید بهترین تمرین را داشته باشید، اگر روی تمرین و مسابقه تان تمرکز کافی ندارید، اگر به تغذیه تان اهمیت نمی دهید، اگر توی تمرین تلاش و ریسک های بیشتری را انجام نمی دهید، اینجا جایی هست که من می گویم: باید جلوی خانواده شرمنده باشید. چون آنها تلاش می کنند که بهترین شرایطی که می توانند برای تو حاضر کنند تا تو هم بهترین تمرینات را انجام دهی اما انجام نمی دهی.

پس بیشترین تلاش را در تمرین و سبک زندگی درست انجام بده مطمئن باش و ایمان داشته باش که در مسابقه نیز بهترین اتفاقات برات رقم خواهد خورد. و اگر چنین اتفاقی نیفتاد حداقل دیگر شرمنده نخواهی شد.

آیا به من کمکی می کند؟

بستگی به تفسیر شما دارد. اما استرسی که شما را محدود و ضعیف می کند پس قطعا به شما کمکی نیز نخواهد کرد.

و راه سوم برای کنترل استرس "رها کردن منبع استرس" است:

حالا که استرس را پذیرفتم و آن را شناختم و باهاش روبرو شدم، الان موقع "رها کردن استرس" است. شما نیازی ندارید که با استرس مبارزه کنید، اصلا بُردن یا باختن از استرس معنا و اهمیتی ندارد. اگر شما از استرس بِبَرید چه سودی دارد غیر از اینکه کلی انرژی صرف کردید در حالیکه اصلا نمی توانید استرس را شکست دهید مگر اینکه این سه تا راه حل را به خوبی اجرا کنید. و اگر از استرس شکست بخورید قبل از اینکه وارد میدان مسابقه شوید از حریف تان نیز شکست خوردید.

پس استرس را رها کنید. من در دوره راههای کنترل، مدیریت و هدایت استرس حدود 40 منبع استرس را معرفی کردم که شما وقتی منابع استرس تان را بشناسید می بینید که واقعا آنقدرها نیز ترسناک و استرس زا نیستند و براحتی می توانید که با آن روبرو شوید و بعد که آن را شناختید و پذیرفتید حالا آن را رها کنید.

نکته مهم: این سه راه حل برای کنترل استرس برای هر ورزشکاری می تواند متفاوت باشد. شما می توانید ابتدا وارد راه حل اول شوید، سپس وارد راه حل دوم شوید و بعد وارد راه حل سوم شوید. و این بهترین کاری است که می توانید برای کنترل استرس تان انجام دهید. اما بعضی ورزشکاران هستند که خیلی راحت استرس را می پذیرند اما نمی توانند که با آن روبرو شوند و آن را بشناسند پس بهتر است که از راه حل دوم شروع کنید و بعد وارد راه حل سوم شوید. و البته نیز بعضی دیگر از ورزشکاران هستند راه حل دوم را نیز به خوبی پشت سر گذاشتند و از همان ابتدا منبع استرس شان را رها می کنند و فقط روی کاری که می خواهند انجام دهند و کاری که باید انجام دهند تمرکز می کنند. در نهایت ما می خواهیم که به این برسیم که:

استرس را باید رها کرد.

اگر شما کاری با استرس نداشته باشید، اونم با شما کاری ندارد. مسئله ساده هست شما پیچیده اش نکنید.

با عشق؛ رضا خزایی هستم محقق و روانشناس ورزشی سایت مثبت خود

رضا خزایی کیه؟ ☝☝ کلیک کنید